bildiğim kadardır adaletim
çünkü her zaman ne biliyorsam onun ile tartıyorum dünyayı
ve ben o gün bildiklerim kadarım
yarın yeni birşey öğrendiğimde,
bilgilerimi güncellediğimde bakış açım da güncellenecek hayata
ve adalet asla sabit değildir, bildiğim kadardır adaletim
ama ben bir insanım bilebileceklerim , görüp öğrenebileceklerim sınırlı
isteğime imkanlarıma ve heveslerime bağlı bildiklerim
yani her zaman için o an bilemediklerim kadar yanılıyor adaletim
dış dünyayı yargılama biçimim, insanları tartma biçimim
tüm bu denklemi kurduğumda çok bilinmeyenli bir denkleme dönüşüyor ADALET sayısal zihnimde
yani bilinmeyenlere bağlı olarak yanılabiliyor olacağımı kabul ediyorum
PEKİ ya SİZ?
Nereden ve nasıl baktiginla çok alakalı
YanıtlaSiliki insan yanyana geldiğinden sonrası hep adaletle alakalı bence , sevginin adil olanı eşitliğin adil olanı
SilBöylesine düşündüren denemelere bayılıyorum:)
YanıtlaSilAdalet kimin elinde? Kişisel olarak ne kadar hükmümüz geçiyor adalete? Adaletin yere ve zamana göre değiştiği doğru. Belirttiğiniz gibi biz de değişiyoruz. O zaman adalet dediğimiz hiçbir zaman ulaşamayacağımız bir şey mi?
adalet bence iki varlığın yanyana gelmesinde başlıyor ağaca fazla su vermek adaletsizlik , birine takıntı derecesinde sevgi beslediğini düşünmek adaletsizlik , iki arkadaşın birinin düşüncesizce bencilliği adaletsizlik , iki çocuktan birine çikolata vermemek bir taneyi bölüştürmemek adaletsizlik , gibi gibi
Silne kadar manidar... durup düşünsem uzun uzun, adaletsizlik olur mu?
YanıtlaSilçok adil olur hatta :)
SilYazının altına imzamı atarım. Tebrikler.
YanıtlaSilteşekkür ederim :)
Silpaylaşım için teşekkürler
YanıtlaSilHayatı tuhaf buluyorum. Bu "tuhaf" kelimesi benim için çok anlama geliyor. Yine de bunu kelimelerim kadar kadar idrak edebiliyorum. Düşünmek, kelimelerle doğru orantılı.
YanıtlaSilKesinlikle öyle ne biliyorsak o kadarıyla idrak edebiliyoruz
SilOkurken düşündürdü...
YanıtlaSilAdalet insanın kendi içinde vicdanında başlıyorbence. Kendine adil olamayan kimseye adaletli olamaz ...
İnsan dünyada bir Hak’dan, bir de haksız olmaktan korkmalıdır.” (A. Hamdi Tanpınar)
Adalet aklın ve vicdanın arasında doğruluğu arayan bir ışık gibi. Her zaman yanar ama yanarken birilerini de yakabilir. Ve hiç bir zaman kimin için yandığını anlayamazsın çünkü terazisi de şaşabilir.
YanıtlaSilDenemen çok güzeldi. Emeklerine sağlık 🤗