13 Nisan 2020 Pazartesi

Tarihta Bugün




 5 yıl önce bugün çok sevdiğim huzurlu bir mekanda candostumla çay içip sohbet ediyorken arka masamızdaki yaşlıca bir çift susmuş ellerindeki telefonları karıştırıyorlardı.Dikkatimizi çekince bir süre onları takip ettik tek kelime etmediler bu bana çok acı gelmişti ,telefon her yaşta sohbeti baltalıyor demişim o günkü fotoğraf paylaşımıma , 
şimdi ise elimde telefon o mekanda çay içip dostuma ne zaman sarılabileceğimi tasavvur edemiyorum , teknoloji olmasa sohbet edemeyeceğim dostlarımla insan elindekinin kıymetini ne de güzel bilmiyor değil mi ..

12 yorum:

  1. Gerçekten zor günlerden geçiyoruz. Umarım bir an önce atlatır sevdiklerimize kavuşuruz.

    YanıtlaSil
  2. Dilerim şu korkunç günler geride kalır...

    YanıtlaSil
  3. Teknoloji yalnızlığa mahkum ediyor insanı. Virüs teknolojinin bir sonucuysa onun bu yaptığı da farklı değil.

    YanıtlaSil
  4. Tekrar çay, kahve içeceğimiz günler yakındır. Ne kadar da çok özledik.

    YanıtlaSil
  5. Teknoloji daha neleri baltalamıyor ki. Umarım her şey için çok geç olmadan değer vermemiz gereken şeyleri hatırlarız.

    YanıtlaSil
  6. Pek oyle eskisi gibi degil donus.Buyuksehir hayatinin hayat gailesinin getirisi zaman, ulasim, erisim zorluklari vardi hep.Hastalik kor topal giden cilizlasmis iliskileri iyice kopardi.Kimse kimse icin emek harcamiyor ama sikayet ediyor kendisini yalniz hissedince.Is hayati bir olcude pratik nedenlerle birarada olmayi kolaylastiriyor.Ama bir kez eve kapaninca o beni arasin o bana uysun herkes bana uysun derken 3 kisi bir araya gelemiyor.Birilerine ay canim salgin var cikmiyorum,evde bulusmayalim,bassagligina da gelemiyoruz hastalik var, bir kismina lebaleb kafelerde sirt sirta sohbetler.
    Samimiyetsizlik diz boyu.Herkes de biliyor birbirine numara yaptigini.

    YanıtlaSil