22 Haziran 2014 Pazar

Parçalandım...

Parçalandım ve her bir parçamı ayrı yere bıraktım...
Şuraya bir benden on paralelden üç beş çevreden yazıp stres atıyordum ya iki satırla şuan benleri yazsam atamayacağım kadar stresim var üzerimde...
Kızgınlık değil kırgınlık değil ama bıkkınlık garanti içimde baskın olan duyguda...
Tek sıkıntım oğlum iyi olsun o nasıl iyi olur vee ben neden birşey yapamıyorum iyi olması için...
Empati öğretilmez demişti yakın zamanda bir arkadaşım içinde yoksa empati yapamazsın diye içimdeki empati gücünü dağıtıyorum fakiri fukarası varsa tamamını hibeler arasına koydum Allah rızası için alın gidin.
Gözü olanın gözü çıksın .
Gönlü olanım gönlü çıksın.
Bana değersiz hissettirenin canı cıksın...
Üzgünüm paralel evren ama parça pinçiklerimi eziyorsun.
Keşke hakkaten paralel evren olsa ve hakkaten paralelde olaylar farklı gelişse keşke bu kadar parçam olmasa keşke uyusam keşke ...keşke...keşke...
Keşkesiz yaşamak ne kadar boşa geçirilmiş bir zaman dilimi lan o kitabı okuduğum saatler...

posted from Bloggeroid

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder