18 Eylül 2010 Cumartesi

''Öle Çoook Ki... '' nin devamı

Bir merhaba daha  bu kez kişisel olucak bu merhabam ben tam olarak  benden yani sadece aklımdakilerden değil düşüncelerim duygularımdan merhaba...

Rüya gibi bir bayram tatili geçirdim kabuslarıma girdiği gibi olmadı 3 gün bile olsa güzel sayılabilecek bir bayram geçirdim.
Annemi çoközlemiştim  çokdan da fazla çok çok fazla üçyıl olmuştu gömeyeli sarılmayalı sarılıp ağlamayalı.
Çok sarıldık çok ağladık ama annem işte canım annem :)
Gezdik annemle çok gezdik topalladığım ayağımın yara olması kan toplaması umrumda bile olmadı annemle gezmeyi çok özlemiştim doyamadım ama Allah ömür versin inşallah daha çok dolaşalım .





Bir akvaryumum vardı bir zamanlar içeriside 15- 20 tane japon balığına bakaradım,herbirinin aileden bir ismi vardı ,insan isminden ziyade aileden mahallden eşden dosttan tanıdığım evdiğim insanların adlarıı koymuştum balıklarıma sonra balıklarım ölmeye başladı onlar ölüyordu ben de onları teker teket terasta biriktirdiğim çiçek saksı öbeğine gömüyordum hepsinin yerini bilerek sonra yoruldum bundan geiye 5 6 tane kalmıştı ki bir gün hepsi beraberce öldü ben de boşalttım suyunu akvaryumumun ve bi daha doldurmadım, koca kanepenin başında öylece durdu yıllarca sonra lisede bir resim çalışması yapmamaız gerekiyordu farklı malzemelerle işte benim farklı malzemelerim o akvaryumdan çıktı deniz kabuklarından çatı ve ağaçları tüm resimdeki kumlar ,patikanın taşları ve ite 15 yıl olmuş ben o resmi yapalı hala annemin koridorunda asılı o resim benim akvaryumum :)
Bayram bitti,döndğm evime özlemişim gerçekten de doğru insanın evi gibisi yok peki insan ikisini irden istiyorsa nolucak annemle gezecektim ben daha doyamamıştım ki ...

Hey gidi gençlik!! demeye başladım sanırım artık yaşlandım :((

Sevgilerimle...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder